Welkom Mels!

Ik verwelkom mezelf graag even officieel (terug) in Blogland. Dus bij deze; Welkom Mels!
Aanschouw mijn -bijna- prachtige blog genaamd 'The Blue Purple'. Je zult je inmiddels allerlei dingen afvragen (prachtig? blue purple? ze schrijft in de derde persoon?) maar net zoals bij een goed boek werk ik graag met spanningsbogen.

Deze blog heb ik aangemaakt omdat ik al een tijd in het geheim een 'brandend blog verlangen' heb. Al ruim twee jaar volg ik allerlei blogs via bloglovin en in een grijs verleden heb ik zelfs een soort-van-blogje gehad. Altijd had ik het gevoel dat zelf bloggen niets voor mij was. Ik weet namelijk dat ik met mijn gebrek aan discipline zeer onregelmatig zal posten en dat ik nooit zo groot zal worden als een aantal blogs die ik graag volg. .. .. tóch ga ik het doen. Waarom? Just because, YOLO, gewoonomdathetkan.



Ik heb besloten puur voor mezelf te schrijven. (Ok, het is heus fijn als andere mensen het ook stiekem een beetje lezen) Ook heb ik besloten dat ik daarom schrijf wanneer ík dat wil en niet omdat het als een verplichting voelt. Zijn er dus dagen of weken zonder inspiratie en/of tijd? Too bad. Ik doe dit omdat ik het leuk vind, niet omdat het moet.

Waarover? Van alles. Tijden lang heb ik brainstorm sessies met mezelf gehouden om te bedenken wat mijn hoofdonderwerp gaat worden. Mode vind ik leuk maar ik ben niet van de oeverloze selfie-sessies. Eten vind ik lekker maar mijn kookkunsten rijzen nog niet de pan uit (HA, snap je hem?). Make-up gebruik ik dagelijks maar om nou een hele blog aan nagellak DIY's te wijden? Hmm. Not for me. Gewoon van alles dus.

Aarzel niet om af en toe wat achter te laten of me te volgen, want hoewel ik niet vies ben van een sarcastische toon zou ik het stiekem toch een eer vinden als er mensen zijn die me gaan volgen! TABEE!

Liefs,

Ps; Om dan nog even de open plekken in te vullen voor de autistische lezers; nee deze blog is (nog) niet prachtig, blue purple als titel is tot mij gekomen in een droom (oehh to be continued) en ik schrijf eigenlijk nooit in de derde persoon.